Το παραπάνω βίντεο αποτελούσε πριν λίγο καιρό απλά μια απόδειξη της παράνοιας που προκαλεί ο φασισμός, ο εθνικισμός, ο φανατισμός. Σήμερα όμως δεν διαφέρει κατά πολύ από τις δηλώσεις των νόμιμα εκλεγμένων αντιπροσώπων μας, που κηρύσσουν πόλεμο ενάντια στους ίδιους τους πολίτες, προσπαθώντας να προστατέψουν, όπως λένε, το δημοκρατικό πολίτευμα.
Όταν όμως το πολίτευμα αυτό φτάνει να προστατεύεται από σώματα ασφαλείας και μέσα προπαγάνδας, όταν εξαπολύει επιθέσεις κατά ειρηνικών διαδηλωτών και σπέρνει τον τρόμο με όλα τα μέσα στους πολίτες, τότε αυτοανακηρύσσεται σε καθεστώς. Το υπαρκτό λοιπόν, καθεστώς, που δεν ονομάζεται Πασοκ ή Νέα Δημοκρατία, αλλά νεοφιλελευθερισμός έχει καταφέρει να δημιουργήσει το κατάλληλο κλίμα, ώστε να περάσει όλα τα απαραίτητα μέτρα διατήρησης και διάσωσης του πολιτικού, οικονομικού και κοινωνικού του μοντέλου.
Η σημερινή κατάσταση, ενώ έχει φέρει σε απόγνωση την μεγάλο μέρος της κοινωνίας, οφείλουμε να ομολογήσουμε πως δεν αντιμετωπίζει την κατακραυγή από το σύνολό της. Πολλοί αναζητούν τους υπερασπιστές του κυβερνώντος κόμματος σε «βολεμένους» δημοσίους υπαλλήλους, ή σε μαριονέτες του «συστήματος». Εν μέρει, ισχύει. Από την άλλη πλευρά όμως υπάρχει μεγάλη μερίδα του πληθυσμού που δεν εντοπίζει κάποια ρεαλιστική πρόταση, ούτε από τους ρήτορες της κοινοβουλευτικής αριστεράς, ούτε από άλλους πολιτικούς χώρους.
Η αλήθεια είναι πως πολλά προτάγματα ή προτεινόμενες λύσεις ακούγονται πολύ ελπιδοφόρες όμως σχεδόν πάντα παρουσιάζονται πολύ εύκολες. Η διαγραφή του χρέους, όπως πχ παρουσιάζεται στο Debtocracy, είναι μια πρόταση που δεν υπολογίζει πως ανήκουμε σε μια οικονομική κοινότητα, είμαστε δεσμευμένοι σε αυτήν, και η όποια αυτόνομη κίνησή μας θα επιφέρει διεθνείς κυρώσεις. Δυστυχώς ή ευτυχώς ζούμε στην εποχή της παγκοσμιοποίησης και σε αυτές τις συνθήκες όποιος απομονώνεται αντιμετωπίζει τις συνέπειες. Παραδείγματα αρκετά στον πλανήτη…
Παρατηρείται πως σαν απάντηση στην επικοινωνιακή πολιτική των κυβερνήσεων εδώ και τόσα χρόνια απαντάμε με την ίδια τακτική, με επικοινωνιακή διαχείριση των αντιπροτάσεων. Απέναντι στο νέο νόμο για τα πανεπιστήμια απαντάμε με στήριξη στους πανεπιστημιακούς (έστω κι αν γνωρίζουμε πως τα πανεπιστήμια στην Ελλάδα έχουν βυθιστεί στη διαφθορά και τη σήψη). Θα υποστηρίξουμε την διαφθορά των πανεπιστημίων ή θα αποδεχτούμε την νεοφιλελεύθερη βαρβαρότητα; Αυτό που κάνουμε, λοιπόν, είναι να δημιουργούμε δίπολα που στην ουσία δεν οδηγούν πουθενά. Χωρίς να αμφισβητούμε τις δικές μας, εάν υπάρχουν, προτάσεις, προτάσσουμε μια στείρα αντίδραση, αρνούμενοι να συνδιαμορφώσουμε ένα κοινό πλαίσιο το οποίο δεν θα αυτοχαρακτηρίζεται ως το μόνο ορθολογικό αλλά θα επιδέχεται διορθώσεις, αμφισβητήσεις και παρεμβάσεις.
Συνεχίζουμε να σχολιάζουμε ό,τι μας κατευθύνουν να σχολιάσουμε. Εδώ και ένα μήνα το επίκεντρο της προσοχής μας έχει εστιαστεί στην δράση των κατασταλτικών μηχανισμών της ελληνικής αστυνομίας. Παράλληλα, φαίνεται πως έχει περάσει στην κοινή γνώμη η αίσθηση πως οι ακραίες επιθέσεις της αστυνομίας, όπως φαίνονται σε μεγάλο αριθμό βίντεο, δεν συνέβησαν κατόπιν εντολής αλλά είναι αποτέλεσμα της αυθαιρεσίας ορισμένων αστυνομικών. Αλήθεια… πιστεύει κανείς πως σε μια διαδήλωση με δεκάδες κάμερες να καταγράφουν τα τεκταινόμενα, οι αστυνομικοί θα έπρατταν ο,τιδήποτε δίχως σαφή εντολή ή έστω την εκ των προτέρων γνώση πως η αυθαιρεσία τους θα μείνει στο απυρόβλητο; Έτσι λοιπόν κατατάξαμε σαν κοινωνία τους αστυνομικούς, για μια ακόμη φορά, στο αντίπαλο στρατόπεδο, σε αυτό της εξουσίας.
Ξεχνάμε βέβαια πως οι αστυνομικοί, όσο κι αν μας απωθεί η δράση κάποιων εξ αυτών, είναι χαμηλόμισθοι δημόσιοι υπάλληλοι. Ξεχνάμε επίσης πως ο δικτάτορας του παραπάνω βίντεο διόριζε ως αστυνομικούς τους καλύτερους χαφιέδες της ακροδεξιάς, τους πιο βάρβαρους εκ των υποστηρικτών του ενώ σήμερα οι αστυνομικοί διορίζονται έπειτα από πανελλαδικές εξετάσεις όπου ο καθένας έχει το δικαίωμα να συμμετέχει. Θα συμφωνούσαμε πως οι άνθρωποι που φορούν την στολή του αστυνομικού είναι με την πλευρά της εξουσίας, είτε πολλοί από αυτούς λόγω της δραστηριότητας του επαγγέλματός τους ταυτίζονται ιδεολογικά με ακροδεξιές πρακτικές καταστολής. Αντ’ αυτού διαβάζουμε για μείωση στις πιστώσεις του Υπουργείου τους κατα 315 εκατομμύρια ευρώ, εκ των οποίων τα 260 αφορούν τη μισθοδοσία του προσωπικού.
Δεν επιχειρώ την «αθώωση» των αστυνομικών φυσικά. Οι ένστολοι που μπορούμε να καμαρώσουμε σε εικόνες ντροπής σε χιλιάδες φωτογραφίες και βίντεο, δεν είναι άμοιροι των ευθυνών τους, δεν μπορούν να χαρακτηριστούν ως θύματα, αλλά ως θύτες (Σύνδεσμοι αναζήτησης υλικού: [1] [2] [3] [4] [5]) Αυτό το οποίο ισχυρίζομαι είναι πως πίσω από τις εντολές που λαμβάνουν οι αστυνομικοί δεν κρύβεται απλά ένας άνθρωπος με την αντικατάσταση του οποίου λύνονται όλα τα προβλήματα. Πίσω από τις εντολές και την ανοχή της αυθαιρεσίας κρύβεται η λογική της διατήρησης ενός συστήματος, το οποίο όντας στα τελευταία του πράττει ανεύθυνα και βίαια. Ο εχθρός δεν κρύβεται μέσα σε μια πράσινη ή μπλε στολή, κρύβεται στη λογική του καπιταλιστικού συστήματος, που όταν δεν μπορεί να αφομοιώσει…καταστέλλει.
Ο Σεπτέβρης που έρχεται, λοιπόν, και στον οποίο πολλοί βασίζουν τις ελπίδες τους για μια εξέγερση στον ελλαδικό χώρο, ας μην ακολουθήσει την πεπατημένη συνταγή. Η επανάσταση δεν έχει και δεν είχε ποτέ εγχειρίδιο. Η βία (ή αλλιώς αντιβία) των διαδηλώσεων γνωρίζουμε πολύ καλά πώς αντιμετωπίζεται και τι συνέπειες έχει. Κι αν εμείς το γνωρίζουμε μια φορά, οι φορείς της εξουσίας το γνωρίζουν δέκα... Η Διεθνής Έκθεση Θεσσαλονίκης αποτελεί μια πολύ καλή ευκαιρία για μια Διεθνή Έκθεση Ιδεών στην ίδια πόλη. Ήδη έχει ξεκινήσει να οργανώνεται ένα Φεστιβάλ Άμεσης Δημοκρατίας και θα μπορούσαν παράλληλα να οργανωθούν και παρουσιάσεις ανταλλακτικών δικτύων, αυτοοργανωμένων οικοκοινοτήτων και όσων άλλων ιδεών βρίσκονται ήδη σε εξέλιξη. Εκτός από την ευκαιρία να παρουσιαστούν άγνωστες στο ευρύ κοινό δράσεις και προτάσεις, η χρονική σύμπτωση με την Διεθνή Έκθεση θα αναδείξει και το γεγονός πως το ξεπέρασμα του καπιταλισμού δεν είναι απλά ένα ελληνικό ζήτημα και δεν μπορούμε να το αντιμετωπίσουμε ως τέτοιο. Απαιτεί κοινή διεθνή δράση και οργάνωση.
Ο Ιταλός αναρχικός Ερίκο Μαλατέστα έλεγε πως «Η βία δεν είναι καταδικαστέα αλλά δεν είναι πάντα απαραίτητη». Σήμερα που βλέπουμε πως η λογική της εξουσίας κατευθύνεται προς τη χρήση πλαστικών σφαιρών, του ειδικού οχήματος Αίαντας, μέχρι και εκπαιδευμένων σκύλων, ίσως ήρθε η ώρα να συμμετέχουμε σε κάτι λιγότερο θεαματικό, αλλά περισσότερο ουσιαστικό.
Σύντομο URL :http://wp.me/pyR3u-7DY
Eagainst Αρχείο 